Het huis Janskerkhof 21 Utrecht (tot 1890: Janskerkhof wijk G no. 233), waar het studentencafé ’t Pakhuis Utrecht is gevestigd, is een rijksmonument.
Volgens de stadskaart Utrecht heeft het huis tegenwoordig twee adressen: Janskerkhof 21 Utrecht en Janskerkhof 21-BS Utrecht.
Janskerkhof 21 Utrecht stamt vermoedelijk uit de zeventiende eeuw. Op het perceel Janskerkhof 21 stonden in die tijd twee huizen naast elkaar. De huizen werden tot 1745 als huurwoningen gebruikt. Janskerkhof 21 dankt zijn achttiende-eeuwse uiterlijk aan een ingrijpende verbouwing tussen 1745 en 1749, waarbij de huizen werden samengevoegd tot een huis en de gevel werd vernieuwd.
Rijksmonument
Janskerkhof 21 Utrecht wordt in het Rijksmonumentenregister (monument nr. 36166) omschreven als
“Huis met gevel met kroonlijst door consoles gedragen XVIII.”
De inschrijving in het Rijksmonumentenregister dateert van juni 1967.
Verbonden met het Jansveld
De westkant van het Janskerkhof behoorde niet bij de immuniteit van het kapittel van Sint Jan. De percelen waren verbonden met de percelen aan het huidige Jansveld.
In 1574 transporteerde Martina Hubrecht Hendriks weduwe “alinge huijse ende hoffstede met erff”, gelegen aan het Jansveld, aan Gijsbert Rutgers vleijshouwer. De belending zuidwaarts was Gijsbert Rutgers met een poortwech. De belending oostwaarts was Gijsbert Rutgers “mit (..) huijs ende erve ’t welck hij bij decrete heeft”. Noordwaarts van het te transporteren erf lag het perceel van Dirck Henrickss (perceel Janskerkhof 20 en Jansveld 15).
Aert Ghijsberts van Vianen
In een transportakte van 1620, inzake het huis de Witten Arent (Jansveld 15, achter Janskerkhof 20), wordt als belending zuidwaarts Aert Ghijsberts van Vijanen genoemd. Vermoedelijk was het perceel aan het Jansveld toen nog, net als dat van Janskerkhof 22, verbonden met het perceel aan het Janskerkhof; ruim dertig jaar later was Janskerkhof 21 in ieder geval in handen van de erfgenamen van Aert Ghijsberts van Vianen.
Odilia van Vianen en Elisabeth van Lamsvelt
In een transportakte uit 1656, inzake Janskerkhof 22, wordt Elisabeth van Lamsvelt als belendende eigenaar genoemd. Volgens een akte van registratie uit 1668 waren de huizen van Odilia van Vianen (†1692), weduwe van Folpert van der Nypoort, en Elisabeth van Lamsvelt. Kennelijk was er een geschil over de eigendom van het perceel geweest. Volgens de transportakte was de zaak afgedaan volgens de ordonnantie van de Staten van Utrecht van 26 maart 1668. Odilia van Vianen en Elisabeth van Lamsvelt waren respectievelijk een dochter en een nicht van Aert Gijsbertss van Vianen.
Folpert van der Nypoort en Odilia van Vianen waren op 7 januari 1626 getrouwd (RK). In 1640 (procuratieakte) woonde het echtpaar op het St. Marienkerckhoff. Odilia van Vianen woonde, volgens een akte van juli 1673 waarin zij toestemming gaf om geld op te nemen uit een plecht en een akte van 1683 waarbij zij al haar voorgaande testamenten, codicillen of uiterste willen herriep, op de Springweg.
In 1673 trouwde haar zoon Arnold Everdingen van der Nypoort, weduwnaar van Maria Anna van de Velde, met Elisabeth Craeyvanger (1653-?), dochter van de lakenkoopman Willem Craeyvanger en Christina van der Wart. Bij het opstellen van de huwelijkse voorwaarden, in augustus 1673, werd Elisabeth Craeyvanger geassisteerd door haar vader, die in Elst woonde, en haar broer Willem Craeyvanger, die commis in Den Haag was.
Elisabeth Craeyvanger is bekend geworden door de in opdracht van haar vader vervaardigde portretten van hun gezin. Het portret van Elisabeth Craeyvanger werd geschilderd door Caspar Netscher (1639-1684). Lijsbeth Craeyvanger was vijf jaar oud toen ze werd geschilderd.
Arnold d’Everdingen van der Nypoort / Catharina Verborch
In 1691 wees Elisabeth van Lamsvelt, die toen achter de St. Mariakerk woonde, bij testament haar nicht Catharina Verborch als haar erfgename aan. Elisabeth van Lamsvelt overleed op 3 april 1693 op de Mariaplaats.
Arnold d’Everdingen van der Nypoort erfde het eigendomsdeel van zijn moeder Odilia van Vianen. In 1694 vestigden Arnold d’Everdingen van der Nypoort en Catharina Verburgh een plecht op de twee huizen ten behoeve van Dirck de Ridder, korenkoper op de Neude, en zijn echtgenote Dirckje van Amerongen.
In 1694 kochten Arnoldt de Everdingen van der Nypoort en Elisabeth Craeyevanger een huis aan de westzijde van de Springweg. Korte tijd daarna overleed Arnold d’Everdingen van der Nypoort.
Elisabeth Craeyvanger
Elisabeth Craeyvanger erfde het eigendomsdeel van haar echtgenoot. Op 8 december 1696 kocht de weduwe Elisabeth Craeyvanger, die mogelijk eerder dat jaar verloofd was met Jacob Snoeukart [Snouckaert], ook het eigendomsdeel van Catharina Verburgh (“de helfte van twee huysingen, erven ende hooven“). Op 16 december 1696 sloten Elisabeth Craeyvanger en Catharina Verburgh een akkoord over de aflossing van de rest van de koopsom (f 1.200,-).
In 1703 sloot Elisabeth Craeyvanger, geassisteerd door haar zoon Folpert Servaes van der Niepoort, een akkoord met de eigenaar van de stal op Janskerkhof 20 over een gemeenschappelijke muur.
Elisabeth en Anna Cristina Volckeringh / Dirk de Leeuw
Elisabeth Craeyvanger verhuurde de huizen. Volgens de transportakte van 1712 werd het ene huis bewoond door Dirk de Leeuw, heere van Schalkwijk, het andere door de juffrouwen [Elisabeth en Anna Cristina] Volckeringh.
Dirk de Leeuw was een kleinzoon van Dirck de Leeuw en Elisabeth van Vierhuysen, eigenaren van Minrebroederstraat 20. Hij was in 1711, onder huwelijkse voorwaarden, getrouwd met Sara Hinlopen (1694-1756), dochter van Jacob Jacobse Hinlopen en Hester Ranst. In 1732 kochten zij Drift 29.
Adriaen Gentman
In 1712 gaf Elisabeth Craeyvanger procuratie aan procureur Pronckert om de twee huizen op het perceel Janskerkhof 21 Utrecht aan de ontvanger Adriaen Gentman te transporteren. Of Dirk de Leeuw en Sara Hinlopen hier bleven wonen is nog niet duidelijk. Anna Cristina Volckeringh trouwde in 1713 (huw. voorw.).
Adriaen Gentman, raad in de vroedschap en schepen van Utrecht, ontvanger der generale middelen, was een zoon van predikant Cornelius Gentman. Hij trouwde in 1670 met Clementia Ploos van Amstel. In 1679, hertrouwde hij onder huwelijkse voorwaarden, met Elisabeth Hooft. Elisabeth Hooft was op 18 maart 1711 overleden, op de Lange Nieuwstraet over de Vrouwjuttestraet. In 1715 liet Gentman het besloten codicil van zijn overleden echtgenote openen. In 1716 werd het woonhuis aan de Lange Nieuwstraat, dat Elisabeth Hooft had geërfd van haar moeder Debora van Foreest en deel uitmaakte van haar boedel, aan Adriaan Gentman getransporteerd.
In 1717 maakte Adriaen Gentman een testament. Volgens dit testament werden de huizen aan het Janskerkhof door de comparant bewoond.
Adriaan Gentman overleed op 22 november 1726 aan de Lange Nieuwstraat omtrent de A.B.C. straat. Hij werd begraven in de Nicolaaskerk.
Arnold Herman van Munster
In 1736 werden de huizen op het perceel Janskerkhof 21 Utrecht door Daniel Beuckelaar (1684-1746), predikant te Veere (zoon van Adriaans zuster Maria Gentman), getransporteerd aan notaris Arnold Herman van Munster.
Arnold Herman van Munster trouwde op 2 augustus 1740 (ref.; o.tr. 17-07-1740) onder huwelijkse voorwaarden met Elisabeth Lems, weduwe van Govert Pieterssen. Elisabeth Lems, die in Noordwijk-Binnen woonde, was zijn derde echtgenote. Op 16 april 1744 lieten zij hun dochter Magteld Geertruijd dopen, wonende aan het Janskerkhof. Arnold Herman van Munster overleed op 18 mei 1744, “op het Janskerkhoff“. Hij werd begraven in de Weeskerk.
Elisabeth Lems
Op 23 mei 1744 benoemde Elisabeth Lems, weduwe van Arnold Herman van Munster, een voogd over haar onmondige dochter. In juni 1744 maakte Elisabeth Lems een testament, wonende aan het Janskerkhof. In oktober 1744 kreeg Elisabeth Lems toestemming van de kinderen van Arnold Herman van Munster om goederen uit zijn boedel te verkopen, om de boedellasten te voldoen.
Het echtpaar Van Munster, en later Elisabeth Lems als weduwe, woonde niet op het perceel Janskerkhof 21, maar elders aan het Janskerkhof. Ten tijde van de verkoop van de huizen, in 1744, woonden er huurders op Janskerkhof 21. Ook na de verkoop van het huis woonde Elisabeth Lems nog aan het Janskerkhof. In november 1745 ondertekende Elisabeth Lems een nieuw testament, bij haar thuis op het Janskerkhof. In 1746 – bijna een jaar nadat zij het huis aan de volgende eigenaar had getransporteerd – vond er voor het huis van Mejuffrouw de Weduwe van Munster aan het Janskerkhof een verkoop van meubilaire goederen plaats (Leydse courant 08-04-1746, p. 2, Delpher).
Christiaan Jan Dragon en Elisabeth Leusden
In mei 1745 werden de huizen bewoond door Christiaan Jan Dragon en zijn echtgenote Elisabeth Leusden (†02-03-1750). Elisabeth Leusden was een dochter van Johannes Leusden en Elizabeth van der Nypoort.
Henri Francois de Limiers
Elisabeth Lems verkocht de “2 huyzingen, erven en grond” aan de westzijde van het Janskerkhof in december 1744 aan Henri Francois de Limiers. In mei 1745 werden de huizen, aan De Limiers getransporteerd. Christiaan Dragon en Elisabeth Leusden, wiens namen vermeld staan in de transportakte, verhuisden naar de Buurestraat (ten tijde van de Liberale gifte 1748: Paape Vaendel, no. 421; tegenwoordig: Keistraat).
Henri Francois de Limiers, zoon van Henri-Philippe de Limiers (schrijver en courantier; †18-08-1728) en Henrietta Moreau, was krantenuitgever. In 1724 had Henri-Philippe de Limiers het octrooi verkregen voor het drukken van de Gazette d’Utrecht. Na de dood van zijn vader had Henri Francois de Limiers het octrooi overgenomen. In 1734 had De Limiers een verbod gekregen om de krant nog langer uit te geven. Een jaar later werd dat verbod weer opgeheven.
De Gazette d’Utrecht werd in de periode dat De Limiers op Janskerkhof 21 Utrecht woonde nog door hem gedrukt. De Gazette d’Utrecht van 4 augustus 1746 heeft zijn imprimé. Of de drukpers ook op dit adres stond, is nog niet duidelijk. Ten tijde van de Liberale gifte 1748 woonden Henry Francois de Limiers, zijn zuster Henrietta Maria de Limiers en zijn moeder Henrietta Moreau met twee personeelsleden op Janskerkhof 21 Utrecht (Fortuin no. 158).
Henry Francois de Limiers liet de huizen verbouwen. In 1749 gaf Henri Francois de Limiers procuratie om een plecht te vestigen ten behoeve van zijn zuster Maria Henriette (ged. 1715). In deze plecht wordt gesproken over een huis, voorheen twee huizen.
Gerard Muyser
Op 28 augustus 1751 verkocht Henri Francois de Limiers de “2 huyzingen, tot 1 huys geapproprieert” aan de dichter Gerard Muyser. Op 18 april 1752, een dag voor het transport van het huis, liet zijn moeder Henriette Moreau, weduwe van Henri Philippe de Limiers, nog in een procuratieakte vermelden dat zij aan het Janskerkhof woonde. Mogelijk werd hiermee haar nieuwe adres bedoeld; Maria Henriette Moreau woonde volgens een procuratieakte in 1755 in het “quartier de l Eglise de St Jean” (waarschijnlijk op de Drift). Henri Francois de Limiers, die in 1755 – met attestatie van Utrecht – te Amsterdam trouwde met Sara Amelia Mortier, overleed op 26 november 1758 in de Brigittenstraat.
De nieuwe eigenaar Gerard Muyser (biografie), zoon van Gerard Muyser en Sara Muyser, had zich op 25 juni 1749, op 23-jarige leeftijd, in Utrecht laten dopen. In de doopinschrijving is vermeld dat hij op 11 maart 1726 te Amsterdam was geboren. Gerard Muyser was, met attestatie van Utrecht, op 16 september 1749 te Abcoude getrouwd met Geertruyd Roscam (†Amsterdam, 1782). Gerard Muyser overleed op 5 november 1757, wonende aan het St. Janskerkhof. Hij werd op 12 november 1757 begraven in de Oude Kerk te Amsterdam.
In 1759 hertrouwde zijn weduwe Geertruy Roscam, met attestatie van Utrecht, met Engelbert Francois van Berckel (biografie), advocaat bij het Hof van Holland.
Gerard van Voorst
In 1761 verkocht Engelbert Francois van Berckel het huis aan het Janskerkhof aan Gerard van Voorst, oud-hoofdofficier van Amersfoort, en zijn echtgenote Cornelia van den Velde. Zij kregen het huis op 8 december 1761 getransporteerd.
Gerard van Voorst (1684-1762) en Cornelia van de Velde (1708-1778) waren in 1733, met attestatie van Amersfoort, getrouwd. Gerard van Voorst was een zoon van Eduard van Voorst (o.a. eigenaar van perceel A 1219, nu deel van het schoolgebouw op Janskerkhof 4-4a) en halfbroer van Lucas van Voorst (Janskerkhof 12).
Gerard van Voorst heeft de verhuizing naar het Janskerkhof niet meer meegemaakt. Volgens het begraafregister overleed Gerard van Voorst op 7 maart 1762 “achter den Dom op ’t kerkhof“. Hij werd begraven in de Buurkerk.
Cornelia van den Velde
In 1763 maakte Bartha Catharina van den Velden (1706-1795), zuster van Cornelia van den Velde, een testament, wonende aan het Janskerkhof. Vermoedelijk was zij na het overlijden van haar zwager Gerard van Voorst bij haar zuster Cornelia ingetrokken. Cornelia van den Velde was voogdes over haar nicht Sara Jacoba van den Velde, die ook bij haar tante woonde, tot haar huwelijk in 1769 (huw.voorw.) met Robert Jasper baron van der Capellen tot den Marsch.
Cornelia van den Velde, weduwe van Gerard van Voorst, overleed op 3 maart 1778, wonende aan het St. Janskerkhof. Zij werd begraven in de Buurkerk.
Bartha Catharina van den Velden verhuisde naar het Munsterkerkhof, waar zij in 1795 is overleden.
Jan Wttewaal
In mei 1778 werd het huis door Jan Kol, executeur testamentair van de boedel van de weduwe Cornelia van den Velde, verkocht aan Jan (Johannes) Wttewaal (1735-1812). Wttewaal kreeg het huis in december 1778 getransporteerd.
Jan Wttewaal was een zoon van Hendrik Assuerus Wttewaal en Margareta van Suchtelen (eigenaren van Minrebroederstraat 32, tegenwoordig deel van Janskerkhof 7). Zijn broer Ferdinand was in 1776 getrouwd met Catharina Cornelia van Voorst, dochter van Gerard van Voorst en Cornelia van den Velde. Jan Wttewaal had in Indië verbleven, waar hij administratieve posten had bekleed en van 1760 tot december 1772 resident van Gorontalo (Celebes) was geweest. In 1760 was Wttewaal te Batavia getrouwd met Clara Johanna van der Burgh (1743-1804).
Het Centraal Bureau voor Genealogie bezit een akte van de adoptie op 1 november 1774 door Wttewaal van de slavin Tenting van Gorontalo, dochter van de slavin Nierora, in eigendom toebehoord hebbende aan Bernardus Sebastiaan Wentholt. Wttewaal vertrok zes dagen na de adoptie, met zijn echtgenote en zoon Ferdinand, op het schip De Alkemade, richting Nederland. Op 23 juni 1775 kwamen zij in Nederland aan (NL-HaNA, Wttewaal, 1.10.86, inv.nr. 132).
In 1786 maakten Johannes Wttewaal en Clara Johanna van der Burgh een testament, waarin zij hun kinderen Ferdinand, Gerard, Jan en Jacoba Hendrietta als erfgenamen aanwezen. Clara Johanna van der Burch overleed op 18 augustus 1804 op het St. Janskerkhoff 262, nalatende haar man en minderjarige kinderen. Ze werd bijgezet in de St. Janskerk.
In 1805 trouwde zoon Gerard Wttewaal (1776-1838) onder huwelijkse voorwaarden met Bernardina Antonia Cornelia Visscher (1780-1856), kleindochter van Sara Sibilla Verdion en Cornelis van Hengst (eigenaren van Minrebroederstraat 20). Zij gingen wonen op Kasteel Wickenburgh bij ’t Goy (gemeente Houten). Ook zijn vader Jan Wttewaal is daar, in 1812, overleden.
Het Rijk
In 1810 werd Janskerkhof 21 Utrecht door Jan Wttewaal getransporteerd aan het Rijk. In de transportakte wordt zowel het oude adres van het huis (G 262) als het nieuwe wijknummer (G 233) genoemd.
Het huis werd ingericht als een bureau van de hoofdtroepen van de koning (H. Keetell, De Navorscher 1905, p. 326).
In 1813 werd het huis per decreet van Napoleon aan de stad teruggegeven.
Lambertus Johannes Lambotte
In 1817 werd Janskerkhof 21 Utrecht openbaar te koop aangeboden. In de advertentie voor de veiling, in de Utrechtsche Courant van 3 januari 1817, p. 2 (Delpher), wordt het huis omschreven als:
“Eene groote HUIZINGE, ERVE en GROND, staande en gelegen binnen deze Stad aan de Westzijde van het St. Janskerkhof, Wijk G. No. 233, strekkende voor uit de straat, tot achter tegens de Huizinge van H. Houtzager, alwaar Noordwaards de Stallinge van den Heer Nepveu, en Zuidwaards de Huizinge van den Heer van Cleeff, naast gelegen zijn.”
Waarom H. Houtzager wordt genoemd is nog niet duidelijk. Hendrik Houtzagers was de eigenaar van Jansveld wijk H 587 (tegenwoordig Jansveld 15), achter Janskerkhof 20. Achter Janskerkhof 21 stonden het huis en het slachthuis van Anthony Verkerk (percelen A599 en A602).
Het huis werd vermoedelijk gekocht door de koopman Lambertus Johannes Lambotte (ca. 1764-1840), die het huis verhuurde. Zijn dochter Maria Antonia Clara Lambotte trouwde in 1821 met Pieter Heinrich Kegebein.
In de OAT 1832 staat de koopman Johannes Lambertus Lambotte (sic) als eigenaar van perceel A 600 (huis, erf en tuin) vermeld. Lambertus Johannes Lambotte was ook eigenaar van Boothstraat 10 en van perceel A 1411 (Korte Jansstraat 18).
Mattheus Onderwater en Dina Glavemans
Tijdens de volkstelling van 1824 werden Mattheus Onderwater (1762-1838), zijn echtgenote Dina Glavemans (1764-1833), hun kinderen Cornelia en Mattheus en hun dienstmaagd Femia Verhoef op dit adres geregistreerd (p. 52). Onder de naam van Mattheus Onderwater staat vermeld: “is en blijft verdronken”, vermoedelijk een grapje van de ambtenaar. Dina Glavimans overleed in 1833 te Dordrecht; Mattheus Onderwater overleed in 1838 te Meerdervoort.
J. Bakker
Volgens een aantekening in de laatste kolom van de volkstelling (het niet duidelijk wanneer deze is geplaatst) was het gezin Onderwater verhuisd naar de Maliebaan en werd het huis bewoond door J. Bakker en gezin, die van de Vaartsche rijn waren gekomen.
Familie Jobard
In 1829 werd Janskerkhof 21 Utrecht door Lambotte weer te huur aangeboden (Utrechtsche Courant, 06-02-1829, p. 2, Delpher):
“TE HUUR, een HUIS, staande op het St. Janskerkhof, bestaande uit 12 Kamers, meest alle Behangen, van Stookplaatsen en verdere Commoditeiten. Te bevragen bij L. J. LAMBOTTE, in de Minnebroederstraat te Utrecht.”
Tijdens de volkstelling van 1830 werden Joseph Ambroise Jobard, steendrukker, zijn echtgenote Francoise Fanny Gaussoin, hun zoontje Eugène en dienstbode Dina Maijer, Jean Francois Benoit, diens echtgenote Delphine Adriane Wouters met drie jonge kinderen, Dieudonné Benoit en de dienstmeid Marie Francoise Victoire Lamberti op dit adres geregistreerd (p. 229).
Achter de naam van Jean Francois Benoit staat vermeld dat hij in garnizoen in Utrecht was. Hij was kleedermaker bij de 10e afdeling Infanterie. Ook achter de naam van Dieudonné Benoit staat vermeld dat hij kleedermaker was.
De eigenaar van het huis, Lambertus Johannes Lambotte, overleed in 1840 (BS Utrecht 1840 O, aktenr. 349). Janskerkhof 21 Utrecht bleef eigendom van de familie Lambotte.
Simon Tierens
Tijdens de volkstelling van 1840 werd Janskerkhof 21 bewoond door Simon Tierens (1788-1856), hoofdingenieur van de Waterstaat, zijn zuster Cecilia Geertruida Tierens (1789-1878) en twee dienstmaagden, Jenneke de Graaf en Petronella van Wijk (p. 230).
Simon Tierens overleed op 19 september 1856, op 69-jarige leeftijd, wonende aan het Sint Janskerkhof G 233 (BS Utrecht 1856 O, aktenr. 1036).
Dokter Scholten
In 1857 vestigde “doctor Scholten” zich hier (Utrechtsch provinciaal en stedelijk dagblad, 04-06-1857, p. 3, Delpher). Andries Scholten was in 1846 getrouwd met Petronella Jacoba Ras (BS Utrecht 1846 H, aktenr. 224). Dr. A. Scholten, Medicinae Doctor, staat in het adresboek 1863/1864 op dit adres vermeld. Petronella Jacoba Ras, gehuwd met Andries Scholten, overleed op 18 november 1885 op haar woonadres Janskerkhof G 233 (BS Utrecht 1885 O, aktenr. 1858).
Bij de omnummering van 1890 werd het wijkadres Janskerkhof wijk G no. 233 gewijzigd in Janskerkhof 21 Utrecht.
Doctor Andries Scholten, weduwnaar van Petronella Jacoba Ras, overleed op 7 november 1895, op 74-jarige leeftijd, op zijn woonadres Janskerkhof 21 (BS Utrecht 1895 O, aktenr. 1659).
Dagblad Het Centrum
In 1896 verkocht Marie Antoinetta Angélique Kegebein, weduwe van Lodewijk Henricus Gerardus Arntz, Janskerkhof 21 aan Gerrit Bruggeman. Marie Antoinetta Angélique Kegebein (1826-1897) was een kleindochter van Lambertus Johannes Lambotte.
In 1896 werd door G. Bruggeman een vergunning aangevraagd om op Janskerkhof 21 Utrecht een boek- en handelsdrukkerij, gedreven door een gaskrachtwerktuig van 2 p.k., te vestigen (Utrechts Nieuwsblad, 11-12-1896, p. 3). De vergunning werd in 1897 verleend.
Janskerkhof 21 deed vervolgens drie decennia dienst als drukkerij voor het katholieke dagblad Het Centrum (Algemeen Handelsblad, 27-09-1901, avond, p. 3, Delpher). Janskerkhof 21 heeft daarmee tweemaal in zijn geschiedenis huisvesting geboden aan een krantenuitgeverij. In de achttiende eeuw woonde en werkte hier immers Francois de Limiers (Gazette d’Utrecht).
Directeur G. Bruggeman nam per 1 april 1898 ontslag, wat hem eervol werd verleend (De Tijd, 18-05-1898, Delpher).
In 1909 vierde het dagblad Het Centrum zijn Zilveren Feest (De Tijd, 30-04-1909, p. 6, Delpher).
Op 2 juli 1925 stond voor het pand van Het Centrum een groot, verlicht tijdingbord, waarop de uitslagen van de Tweede Kamerverkiezingen werden bekend gemaakt.
Verbouwing
In 1929 liet dagblad Het Centrum het huis verbouwen. Nadat deze voltooid was verscheen een artikel in het dagblad met een bespreking van de drie maanden durende verbouwing van Janskerkhof 21 (Het Centrum, 31-08-1929, p. 11, Delpher).
In 1932 vond een reorganisatie plaats (De Tijd, 22-01-1932, Delpher).
IJssalon Venezia
In augustus 1932 werd Janskerkhof 21 Utrecht voor f 14.300 verkocht aan J. Rijksen (Utrechts Nieuwsblad, 18-08-1932, p. 3).
In 1933 werd op Janskerkhof 21 ijssalon Venezia gevestigd (De revue der sporten jrg 26, 1933, no 46, 19-06-1933, Delpher). De eigenaar van de ijssalon woonde boven de zaak. In 1935 werd Venezia uitgebreid met de percelen Jansveld 9-9bis en Jansveld 11-11bis. In 1942 kampte de zaak met schaarste aan grondstoffen.
Doordat Janskerkhof 21 in 1943 door de bezetter werd gevorderd, moest ijssalon Venezia gedwongen verhuizen. Venezia vestigde zich toen in de Voorstraat. (In 2011 ging de zoon van de eerste eigenaar van ijssalon Venezia met pensioen en werd de zaak aan de Voorstraat gesloten.)
VIVO
In de jaren vijftig en zestig zat de NV Utrechtse Grossiers Combinatie op Janskerkhof 21. De magazijnen waren op het Jansveld.
Slavenburg’s Bank
In de jaren zeventig werd Janskerkhof 21 onderdeel van de Slavenburg’s Bank, die al op Janskerkhof 22 en Janskerkhof 23 gevestigd was. In 1976 werden de drie huizen verbouwd.
Na het vertrek van de Slavenburg’s Bank (inmiddels een Crédit Lyonnais bank) werden de huizen weer gescheiden.
Huidige bestemming Janskerkhof 21 Utrecht: swing- en eetcafé ’t Pakhuis
Janskerkhof 21 heeft een horeca-bestemming. Janskerkhof 21 wordt gebruikt door studentencafé ’t Pakhuis Utrecht.
Janskerkhof 21-BS heeft een woonbestemming.
Bronnen
- Jacques J.M. Baartmans, Robert Jasper baron van der Capellen tot den Marsch (1743-1814). Regent, democraat, huisvader, 2010 (Google books).
- G.A.P. van Helbergen, N.V. Slavenburg’s bank, Utrecht, oud en nieuw, Jaarboek Oud-Utrecht, 1976, p. 73-96.
- Gerard Muyser, Nagelaate poëzy.
- Sander van Walsum, ‘De zaak hoort zó bij mijn leven’, De Volkskrant 04-10-2003.
- Utrechtse ijssalon sluit deuren na 83 jaar, RTV Utrecht 11-03-2011.
- Archief Wttewaal, Nationaal Archief Den Haag.
- Familiearchief Wttewaal, Universiteitsbibliotheek Utrecht.
- Utrechts Nieuwsblad, 18-08-1932, p. 3.
- Utrechts Nieuwsblad, 20-09-1935, p. 11.
- Utrechts Nieuwsblad, 11-04-1942, p. 4.
Gepubliceerd: 07-03-2012 door Caroline Pelser. Laatst geactualiseerd op 19-09-2024.